Drie maanden ben ik ZOOkeeper in de voormalige dierentuin in Emmen, nog tot en met eind september. Ik ben er vaak en maak er speelse, monumentale, tijdelijke textiele objecten voor het park en doe dat het liefst samen met anderen. Af en toe kijk ik of wat ik bedacht heb, werkt (zie foto).
Is het mooi weer dan staat m’n werktafel buiten en dat trekt de aandacht merk ik. Hieronder enkele belevenissen.
Er gebeurt van alles
In de loop van de weken dat ik in het park resideer gebeurt er steeds meer: de mooie tentoonstelling van Myrte “Vogelvrij” is open en trekt veel bezoekers, er komen schitterende grote foto’s van Broken Circle/Spiral Hill tegen afgebroken gebouwen te hangen, en een prachtige plek in het park wordt voor mij ontsloten door een fototentoonstelling.
Ook opvallend: er is veel verbindende kunst in het park: Myrte maakte duizenden vogeltjes van klei samen met kinderen en volwassenen; de Nachtwacht werd er nageschilderd door een grote groep en bij mij werken ook mensen samen mee aan de objecten.
Anticlimax: de hekken rond het grasveld vlakbij blijven maar staan.
Grote luisterende oren
Met mooi weer zet ik telkens de tafel buiten om aan te werken want dan ben ik een makkelijker aanspreekpunt. Mensen zijn gelukkig nieuwsgierig (of ze willen eenvoudig weten waar de wc’s zijn). Ik blijk een soort info- en aanspreekpunt.
Ik leg graag uit wat ik doe en waarom en ik ben benieuwd naar reacties. Ik hoor vaak dat ze zelf ook creatief zijn en ik krijg foto’s te zien op mobieltjes van abstracte schilderijen, van beeldhouwwerk, van patchworkkleden. Iedereen in Emmen lijkt creatief.
Ik krijg heel veel levensverhalen te horen, over het algemeen van ouderen die een praatje komen maken.
Ik denk dat ik op m’n laatste dag, 26 september, twee oren aan een boom ophang zodat mensen hier hun verhalen nog steeds kwijt kunnen ook al ben ik vertrokken.
Helpende handen
Wat ik in de studio doe is vooral uitwerken, uitproberen en dat is met dit project wel een klus waarbij ik veel handen kan gebruiken.
Het is een verrassing als mensen na mijn uitleg zomaar eventjes komen helpen. Ik zeg altijd dat niks moet en dat als je na 5 minuten geen zin meer hebt, je dan vooral gaat stoppen. Sommigen komen vaker; zo helpen Aly en Ellis geregeld.
Ik heb familie, vrienden en collega’s verteld over het project en velen zijn komen kijken en helpen.
Met collega Astrid bespreek ik wanneer iets kunst is of wanneer decoratie, waar bevestig ik de objecten. We spelen met twee objecten in bomen en zien dat dat de goede kant op gaat. Er mee aan de gang gaan samen met haar werkt heel goed. En dat gebeurt met iedereen die helpt op een andere manier.
Weg met de oude regels!
Met dochter Lotte (19) ga ik door over decoratie versus autonome kunst. Ik vertel dat het vroeger op de kunstacademie min of meer verboden was om te zeggen dat kunst leuk was. Lotte, malegaze-expert, denkt dat er toen veel meer op een mannelijke manier naar kunst werd gekeken. Ik vertel dat we met Minerva ooit een tentoonstelling in Boymans bezochten met grote platen cortenstaal van Serra. Ik kon er niks mee, voelde zwaarte. “Ja precies”, zegt Lotte, “het was toen anders dan nu, waarin de vrouw en haar ambachten en visie ook meer mee mogen doen.“ Kijk, daar kan ik verder mee.
Zooi
Er komen mensen binnen en zoals altijd vraag ik ze of ze willen zeggen welk kunstwerk ze het interessantst vinden (beroepsdeformatie: als docent beeldende kunst vraag ik dit aan leerlingen zodat ze gerichter kijken). Ik krijg een verrassend antwoord: “Ja ik vind alles leuk maar die hele berg stoffen en schapenwol en zo, dat vind ik intrigerend.” Snap ik wel, het is een kleurrijke zooi.
Workshops
Jij groeit als kool, natuur groeit en jij gaat kunst doen groeien omdat je gaat knopen, bouwen, naaien met de hand, iets weven door draden tussen bomen te spannen, …. In ieder geval ga je iets gaat maken dat groeit onder jouw handen en dat met de natuur in het park te maken heeft. Misschien maak je iets van lappen stof met takken of een slinger van aan elkaar geknoopte lappen die je ergens om heen wikkelt. Je zoekt een plek in het Rensenpark waar het goed tot z’n recht komt.
Je kunt ook met het groepje samen een plan bedenken en dat uitvoeren, dan wordt het een groter kunstobject, waar jullie ook een goede plek voor gaan zoeken en vinden, dat zal ook tof zijn!
Drie verschillende workshops voor 3 verschillende leeftijdscategorieën komen er. Ik maak een banier, en zet ook een stoepbord neer. Ik had al kleinere takken verzameld en ik haalde nog een enorme grote tak uit het bos, ik vind het een kick om die te vervoeren op de fiets.
Er meldden zich vier kinderen van 7 jaar voor de workshop “Groei”. Het was het idee om met takken en stoffen een werkstuk te maken. Leuk hoor om te werken met 7-jarigen, ik ben dat niet gewend. Toen de ene begon met het maken van een slang, deden ze het allemaal. Ze hadden er plezier in.
Heen en weer
Vanwege de afstand Stedum-Emmen heb ik heb besloten zoveel mogelijk in de omgeving te verblijven. Heel fijn dat vriendin Suze in Emmen woont en dat ik bij haar terecht kan! De gemeente stelt me een fiets ter beschikking.
En ik ben op werkvakantie als ik vanuit het kampeerterrein van Buitenkunst naar de studio ga en ik verblijf ook een paar nachtjes op camping Buitenland vlakbij Zandpol. Het is raar om op een plek te zijn waar iedereen vakantie heeft en ik met een vol hoofd zit met ideeën, plannen en werklust.